Toerisme is de belangrijkste bron van inkomsten voor Terschelling en haar bevolking. Was dat vroeger nog de zeevaart, visserij en agrarische sector, is dat na de Tweede Wereldoorlog pijlsnel veranderd.

The Holiday Makers
Jost Krippendorf schreef er al over in zijn boek 'The Holiday Makers' en de basis dat ook voor Terschelling geldt is simpel. Ooit was er iemand die het breedste strand van Europa had gezien. Dit was uniek en het was op een eiland dat Terschelling heette. Hij gaf zijn enthousiasme snel door aan familie en vrienden en de 'badgast' was een feit. Voor de goede orde: 'badgast' is dus geen scheldwoord, integendeel, het zijn onze gasten die voor het prachtige badstrand aan de Noordzee kwamen.

De VVV Terschelling werd al in 1909 opgericht, de gasten wisten toen nog mondjesmaat het eiland te vinden. Dit nam ieder jaar toe. Helaas was de weg van de haven in West Terschelling naar het badstrand bij West aan Zee nog ver (5 kilometer) én onverhard.

Ontstaan van de Longway
Een werkgelegenheidsproject tijdens de Eerste Wereldoorlog moest ervoor zorgen dat bouwmateriaal van de haven naar het te bouwen strandpaviljoen bij West aan Zee kon worden vervoerd. Een schelpenpad dwars door de bossen en duinen werd aangelegd door Engelse werkloze arbeiders die iedere dag het liedje 'It's a long way to Tipperary' zongen. Dit was toen het liedje wat Engelse en Ierse militairen zongen als ze naar het Belgische front marcheerden. Half Nederlands en Half Engels, maar het heeft ervoor gezorgd dat deze schelpenweg nu nog steeds de Longway wordt genoemd. Het Badpaviljoen kwam er (huidig Hotel Paal 8) en de badgasten ook!
In de jaren na de Eerste Wereldoorlog kwam het bezoek aan dit badstrand echt goed op gang, echter alles kwam tot stilstand in de Tweede Wereldoorlog.

De gouden jaren
Na de oorlog kwam het toerisme pas echt goed op gang. Er waren veel grote eilander gezinnen met weinig inkomsten, echter toerisme bracht welvaart. De jaren 60 en 70 waren booming, het eiland ontwikkelde zich tot een waar toeristisch paradijs. De 'badgast' begon ook zo langzamerhand het eiland zelf op waarde te schatten. De dorpjes werden ontdekt, de restaurants ontsproten, campings begonnen waar voorheen de koeien stonden, en vele recreatiewoningen (zomerhuizen) werden gebouwd om de toenemende vraag van verblijfsnachten te kunnen opvangen.

Was dat toen nog met name in de zomerperiode, tegenwoordig is het toerisme op Terschelling een jaarrond gebeuren. Door evenementen in het voor en najaar te ontwikkelen konden we het toerisme spreiden. Bovendien werd de gast mobieler en kwam er in de welvaart ook meer ruimte voor een extra weekendje weg naast de grote vakantie.

De sterkte van Terschelling
Tegenwoordig weten onze bezoekers het eiland het hele jaar te vinden. Nu is het niet zo dat het eiland in de zomer overvol is. Dat is juist het sterke van Terschelling: Iedereen kan gelijktijdig op het eiland recreëren en toch zijn eigen ding doen. Of je nu sportief bent, of een boekenwurm, jong of oud of een stapper bent of juist van stille wandelingen houdt; het eiland Terschelling verrast je door je een plek te geven waar iedereen zich thuis voelt en iedereen heerlijk kan verblijven. Het eiland is divers in haar aanbod en groot genoeg in fysieke oppervlakte om dit te borgen.

Eilandgevoel
Het ware eilandgevoel beleef je dan ook op Terschelling. Het eiland ligt als een smalle streep tussen Noordzee en Waddenzee. Die streep is 30 kilometer lang en 4,5 kilometer op z’n breedst. Waar je ook bent, altijd proef, ruik, zie of hoor je de zee. Door aanwezigheid van een enorme natuur kun je hier ook in een drukke periode heerlijk genieten van de ruimte.